Ik was een laatste maal in Freising, voor de promotie van mijn laatste promovendus aan de Technische Universiteit München. Ik maakte een wandeling door het stadje; langs winkels en bars, langs de rivier, langs de dom, langs de Weihenstephaner brouwerij. Alles kwam mij vreemd voor - alsof het allemaal een lange, boze droom was geweest, waar ik nu voorgoed uit ontwaakt was.

Het was een hele internet-hype. 21 oktober 2015, de dag waarnaar Doc, Marty McFly en zijn vriendin vanuit het verleden naartoe reisden. In de film Back-to-the-Future-II uiteraard. Veel voorspellingen zijn uitgekomen, vele ook niet. Dat was bij Nostradamus al zo. En bij Jules Verne.
   Sommige voorspellingen zijn self fulfilling prophecies - vooral wat technologie betreft. Want de mensen die technologie ontwerpen, kijken ook films. Denk aan de flipphones die al in Star Trek voorkwamen. Die dingen zijn nu al weer oud.
   De toekomst van eergisteren is vandaag al weer verleden tijd.
   Waarom gaan we niet met zijn allen om het haardvuur zitten om elkaar verhalen te vertellen?

Ik trok alle planten die nog in ons groentebed stonden uit de klei-achtige aarde en gooide ze op de komposthoop achter in de tuin. Ook de planten die nog in bloei stonden, die nog geen vruchten hadden gedragen. De winter staat voor de deur. Ze waren sowieso ten dode opgeschreven.
   Hier en daar waren paddestoelen uit de grond opgeschoten. Dat stemde me dan weer goed. Uit dode materie onstaat leven. De cirkel van het bestaan.

Quitten heten ze in het Duits. Kweepeer is het Nederlandse woord. Hij is hard als een appel, maar ziet eruit als een peer.
   Een collega bracht er eentje voor mij mee - uit de tuin van zijn schoonouders.
   Zo zijn schoonouders toch nog nuttig.
   Ik had er nog nooit eentje gegeten. Los uit het handje gaat dat niet - daar zijn ze te hard, te vast en te zuur voor. Ik maakte er thuis een compote van. Dat was lekker. En misschien nog gezond ook.

Vorige week zag ik het op een menukaart staan: een Bicky Burger. Ik dacht dat het om een gewone hamburger van de lokale kroeg ging. Maar vandaag zag ik ook chips met Bicky smaak in de supermarkt. De volgende keer dat ik een Bicky Burger zie, bestel ik er een.

Weekenddagen zijn minder drug in Leuven dan weekdagen - zoals in elke studentenstad. Donderdagavond is de uitgaansavond.
   Op weg naar huis stopte ik voor een korte pitstop op de oude markt. Ik ging op het terras van Café Belge zitten en bestelde een Hector, een blonde tripel.
   Er waren twee friettenten binnen een halve minuut lopen en ontelbare kroegen. Hier en daar begonnen uitbaters de stapels stoelen op hun terras te verdelen. Na mijn Hector bestelde ik een Delvaux, ook een blonde tripel. En zo werd het toch nog een lange pitstop.

De eerste droom die je hebt in je nieuwe huis, wordt waarheid, vertelde iemand mij.
   Ik droomde niks, twee nachten geleden. Of in elk geval herinnerde ik me niets.
   De volgende dag was rustig. We ontbeten goed, pakten dozen uit, hingen lampen op. Het was warm weer en ik ging hardlopen op het fietspad dat langs grasvelden, speelplaatsen, bomen en een enkel maisveld liep. Daarna zat ik op mijn terras, genoot in de zon van een Duvel Tripel Hop, en keek naar de druivenranken, bessenstruiken, appel- en perenbomen in de tuin. Toen mijn biertje op was, nam ik er gewoon nog eentje. Ik was hier in België en besloot de bourgondische Belgische levensstijl mij eigen te maken.

De afgelopen twee weken vond zoals elk jaar weer het Oktoberfest in München plaats. Ik ging er dit jaar niet heen. Ik ga er al een paar jaar niet heen. Te veel zweterige, brallende mensen. Te hoge prijzen. Te brutale serveersters.
   Vorige maand nog zei de minister-president van Beieren dat er maar geen asielzoekers uit Syrië naar München moesten komen tijdens het feest, want moslims zijn het niet gewend om dronken mensen in het openbaar te zien.
   Maar morgen is het Oktoberfest voorbij. Misschien is het een idee om  al die grote tenten op de Theresienwiese te laten staan en daarin vluchtelingen op te vangen...

Het is vijfentwintig jaar geleden dat Oost- en West-Duitsland weer verenigd werden tot Duitsland. Dat was bijna een jaar na de val van de muur. De krant Bild kwam afgelopen week met een gratis krant ter gelegenheid van dit jubileum. Ik nam hem mee naar binnen, maar alleen om aardappels boven te schillen.
   Verder trokken wij ons weinig aan van deze officiële feestdag. Mijn vrouw en ik huurden een bestelbusje en brachten een aantal spullen naar ons nieuwe huis in Leuven.

Berichten | Column | Chemistry | Biografie | Links | Contact