Wilhelmus
Het Wilhelmus wordt vanaf 1 juli een
inburgeringseis. Belachelijk
natuurlijk, want sommige Nederlanders kunnen het niet eens foutloos
opzeggen.
Het is net zo iets als leerlingen op de middelbare
school
verplicht De Avonden van Gerard Reve te laten lezen. Natuurlijk zou
elke leerling (en elke inburgerende Nederlander) kennis moeten nemen
van De Avonden, maar ik wil niet zo ver gaan om het verplicht te
stellen.
Wat volgt er? Verplicht boerenkool met worst
klaarmaken? Een keertje op klompen lopen? Maatjes eten?
Heere Heeresma
Ik weet het nog: ik was een jongetje dat door de
volwassenenafdeling in de Vlaardingse bibliotheek aan de Van
Hogendorplaan langs de rekken dwaalde. Daar vond ik een boek
met
een van de meest intrigerende titels die ik ooit ben tegengekomen: Zwaarmoedige verhalen voor bij
de centrale verwarming.
Ik was dertien, of veertien, en het heeft nog
jaren
geduurd voordat ik het boek durfde lenen. Het motto voorin luidde: tot stand gekomen in het besef
dat de natuur machtig mooi is en een mensenleven nauwelijks de moeite
waard.
Nu is de schrijver dood.
Het boek staat niet in mijn eigen
boekenkast. Ik ga maar zwaarmoedig naast mijn verwarming zitten.
26 juni
2011,
Steven Verhelst
We morsen de tijd als
goedkope drank
Vandaag wordt, zoals elke laatste vrijdag in juni, het Freibierfest
georganiseerd. Het afstudeerfeest van de studenten bierbrouwen
aan
de Weihenstephaner campus in Freising.
Vaak heb je opeens een helder moment wanneer je
lam bent.
Vanavond zal dat ook wel gebeuren, net als de keren dat ik te lang in
een kroeg ben blijven hangen. Dan denk ik aan het nummer Late café
van De Dijk.
Dit
late
café,
waarom zit ik hier? Wat is toch de pret van nog maar een bier?
[...] We morsen de tijd als goedkope drank. Wat blijft is de
spijt, de tranen en de stank.
24 juni
2011,
Steven Verhelst
Groepsverkrachting, en
wetenschappelijke & culturele vooruitgang
Vanmorgen zag ik een man eendjes voeren. En dat is niet goed. Het
voeren leidt tot verveling onder de eendjes – ze hoeven geen
eten meer te zoeken, weten niet wat ze met hun tijd moeten doen en
slaan aan het groepsverkrachten (zoals in bovenstaand filmpje).
Een aantal jaar geleden is er een Ig Nobel prijs
uitgereikt aan een Nederlandse wetenschapper die necrofilie bij eenden
constateerde. Mijn hypothese is dat ook dat door het te vaak voeren van
eendjes is gekomen.
Mensen moesten vroeger ook de hele dag hun best
doen om aan genoeg eten te komen. Bessen, nootjes en zaden verzamelen,
of gezamenlijk op jacht om een everzwijn de kop in te slaan. Pas toen
de landbouw ontstond, was er tijd voor andere dingen. Want verveling
moet verdreven worden. Eerst ging dat misschien met groepsseks, maar
dat hou je niet urenlang vol. Er werden verhalen verteld, schilderingen
gemaakt en nieuwe dingen uitgevonden, zodat het vergaren van voedsel
nog eenvoudiger werd. Uiteindelijk hebben we onze culturele en
wetenschappelijke vooruitgang aan de landbouw te danken.
23 juni
2011,
Steven Verhelst
Namen
Ik ben vernoemd naar mijn
opa van moeders kant; die heette ook Steven. Mijn tweede en derde
geboortenamen zijn afgeleid van die van mijn oma's. En mijn achternaam
komt natuurlijk van mijn andere opa. Zo verenigt mijn naam al
mijn
grootouders.
Wanneer in de evolutie van taal zouden
mensen elkaar voornamen zijn gaan geven? Op een gegeven moment hielden
mensen op met 'hee, jij' te zeggen. In plaats daarvan werd het: 'Ik ben
Piet, ik ben Hans, Ik ben Klazien.'
Over achternamen is meer bekend. In Nederland werd
het pas
verplicht om een achternaam te hebben met de invoer van de burgerlijke
stand in 1811.
Verhelst is een goede achternaam, vind ik. Hij
komt weinig
voor, helemaal in de combinatie met Steven. In de gehele wereld zijn er
volgens mij slechts 3 andere mensen met de naam Steven Verhelst: een
Belgische saxofonist, een Amerikaanse pastoor en een Italiaanse
tandarts.
19 juni
2011,
Steven Verhelst
Preutse planten en buren
Het leven is
bezeten van
seks. Logisch. Alles wat niet bezeten is van seks, is gedurende de
evolutie uitgestorven. Planten stellen hun geslachtsorganen open en
bloot ten toon: felgekleurde bloemen met stuifmeel en stampers die
glimmen in het zonlicht.
De planten in mijn huis zijn niet zo
exhibitionistisch.
Mijn avocado-, passievrucht-, kiwi-, cherimoya- en vijgenbomen staan er
wel fris en groen bij, maar bloeien doen ze vooralsnog niet. Misschien
moet ik het voorbeeld geven en naakt door het huis lopen of op het
balkon gaan zitten; al ben ik bang dat mijn buren dat niet zullen
waarderen.
16 juni
2011,
Steven Verhelst
Vreemde dieren
Toen de
platypus, ofwel
het vogelbekdier, net was ontdekt en een dood exemplaar naar Europa
werd gebracht, dachten biologen dat ze met een grap te maken hadden.
Iemand had een grote eendenbek op een zoogdier genaaid. Maar het was
geen in elkaar gezet dier, het was een platypus.
Eerder dit jaar vond ik op het eiland Santa Cruz
wel een
in elkaar gezette schedel, met schelpen als oren en een ronde steen
tussen de kaken.
Oorspronkelijk kwamen er geen grote zoogdieren
voor op
Santa Cruz eiland, maar de mens kon het niet laten om er schapen en
varkens los te laten, met nadelige gevolgen voor het ecosysteem. Om de
speciale diersoorten van het eiland te behouden, zijn de schapen in de
jaren 80 en de varkens in 2005-2006 uitgeroeid.
Deze schedel (waarschijnlijk van een zwijn, gezien
de
grootte en de molaren), bedacht ik, is een klein monument voor de
duizenden vermoorde varkens. Ik liet hem eerbiedig op de picknicktafel
liggen.
14 juni
2011,
Steven Verhelst
Kippenpootje
Ik ging eten
in het sushi-restaurant dat drie weken geleden in Freising was
geopend. Running sushi.
Het was een all you can
eat
tent, met een lopende band waar kleine bordjes met gerechten
langs
de tafeltjes bewogen. Tegen een vaste prijs mocht je zo veel bordjes
pakken, als je wilde.
All
you can eat - dat is tegen het Hari hachi bu
principe van het Japanse eiland Okinawa: eet tot je 80% vol zit. Dat is
gezond, en de mensen op Okinawa hebben dan ook de hoogste
levensverwachting ter wereld.
Maar goed, dit restaurant had zich waarschijnlijk
aan de
Duitse smaak aangepast, want op de lopende band zag ik ook een
gebraden kippenvleugeltje langskomen.
Het was niet druk, en in de tijd dat ik aan mijn
tafeltje
zat, kwam het kippenvleugeltje zo'n vijftig keer voorbij. En
misschien maakt het er nu nog rondjes.
12 juni
2011,
Steven Verhelst
Ziekenhuis
Op 14 juli
1976 werd ik
geboren in het ziekenhuis in Vlaardingen. Sindsdien ben ik niet meer in
een ziekenhuis geweest. Niet als patiënt althans.
Vandaag kwam daar bijna verandering in.
In de koelkast van ons lab was een flesje acryloyl
chloride gebroken.
Een medewerker had al iets van de stof ingeademd.
Ik kwam
snel in actie en zette het gebroken flesje in een bekerglas in de
zuurkast. De inhoud was deels gepolymeriseerd; misschien was dat de
reden van de breuk.
Mijn ogen begonnen flink te tranen, want acryloyl
chloride heeft dezelfde werking als traangas.
Een andere medewerker had 112 gebeld;
binnen tien
minuten was de brandweer aanwezig. Uiteindelijk kwamen er ook vier
ambulances aan. Mijn hartslag, bloeddruk en zuurstofgehalte van het
bloed werden gemeten. Iedereen uit het lab zou naar het
ziekenhuis
vervoerd worden voor een observatie van 24 uur - om eventuele
na-effecten te kunnen behandelen.
De ambulance-medewerker keek op mijn formulier.
'Uw
zuurstofgehalte is uitstekend,' zei hij. 'Bij mij ligt het veel lager,
want ik rook.'
Na lang wachten verscheen de toxicoloog die
speciaal uit
München was overgekomen; hij zag wel dat ik er kerngezond aan
toe
was en stuurde mij de ambulance uit. Observatie was niet nodig. Jammer,
want ik fantaseerde al over een nacht in het ziekenhuis, met
verpleegstertjes die mij lekker kwamen wassen.
10 juni
2011,
Steven Verhelst
Rijswijk
Vandaag werd
er een
hardloopwedstrijd georganiseerd op de Weihenstephaner campus van de
technische universiteit München. Het ging over een paar flinke
heuvels; ik eindigde uiteindelijk in 30.59 minuten over 6,5 kilometer.
Ik moest denken aan Rijswijk, waar ik als tiener
op
dinsdagavond vaak meedeed aan een hardloopwedstrijd in het
Elzenburgerbos. Toen liep ik de heuvelachtige 5 kilometer binnen 21
minuten, maar dat lukt me nu niet meer. Ik word langzaam oud en stram.
Eens komt de tijd dat ik nog slechts
kan schaken, en
daarna zelfs dat niet meer - alleen mens-erger-je-niet. Waar Rijswijk
ligt zal ik dan ook wel vergeten zijn.
8 juni 2011,
Steven Verhelst
Lege maag
Eerst waren
het Spaanse komkommers die de bron van de EHEC infecties
zouden zijn, tomaten, sla, daarna werd vlees waarschijnlijker geacht,
een anders spoor leidde naar een restaurant in Lübeck, toen
verscheen in de krant dat het om spruiten zou gaan (vertaalfout vanuit
het Duits), later gecorrigeerd tot taugeh.
Het beste kun je niets meer eten en met een lege
maag naar bed gaan.
Ik trek me van alle commotie weinig aan en heb een
flinke hoeveelheid tomaten gekocht. EHEC of geen EHEC, je kunt er prima
een soepje van koken.
6 juni 2011,
Steven Verhelst
Overvloed
2 juni 2011,
Steven Verhelst
WSOP
Gisteren begon de
World
Series of Poker in Las Vegas. Het
populairste evenement tijdens de WSOP is uiteraard het
main event, de
$10,000 kostende Texas Hold'em No Limit dat begin juli aanvangt. Maar
er zijn veel meer toernooien tijdens de
world series.
Andere pokervarianten, zoals Texas Hold'em Limit, Pot Limit Omaha,
Omaha Hi-Lo, 2-7 Triple Draw, Razz, Badugi. Namen waarvan de
gemiddelde Nederlander waarschijnlijk nog nooit gehoord heeft. Maar met
de gemiddelde Nederlander heb ik gelukkig niks te maken.
De winnaar van elk
WSOP evenement
krijgt een armband, een
bracelet.
Daniël Negreanu, een van mijn favoriete pokerspelers, heeft 4
bracelets.
Een ervan won hij met S.H.O.E., een gemengd spel waarbij vier
verschillende varianten van poker worden gespeeld. Daar moet je een
allround speler voor zijn.
Zelf speel ik vooralsnog alleen Texas Hold'em No
Limit.
Voor de lol. En als training. Want wie weet doe ik
ooit aan de
world
series mee.
