Donderdagavonden zijn goede avonden, want donderdagavond betekent bier drinken.
   Toen ik nog in Leiden woonde, begonnen we om zes uur met een paar pinten in de borrelbunker, de bar van de studentenvereniging onder de chemische laboratoria. Na het eten van een nasi bij de lokale Chinees of een biefstukje in een eetcafé werd er verder gepint in De Burcht of De Plantage.
   In Palo Alto ging ik bijna elke donderdagavond naar de Gordon Biersch (zie boven). Een kroeg waar ze bier brouwen in de traditie van het Münchner Reinheitsgebot.
   Hier in Freising heeft elk café bier volgens het Reinheitsgebot. Vooralsnog moet ik nog een stamkroeg uitzoeken.
   Wil je eens iets anders op je donderdagavond? Neem eens een tomaat ter hand.
   Vier keer in augustus: Gooi een tomaat naar een schrijver (& een roos naar de zangeres). Aanvang: 19:00 uur. Entree: gratis.

Onder het motto ‘Duits leren zonder er veel moeite voor te doen’ ben ik dit weekend lid geworden van de videotheek drie straten verder. Die is 24 uur per dag open. Je kunt dvd’s krijgen uit een automaat, waarvan de uit- en teruggave geregistreerd wordt met een circelvormige streepjescode.
   Ik koos voor The Big Lebowski.
   Terwijl in Amerika het woord fuck het meest gebruikte scheldwoord is, refereren Duitsers vaker aan de aars, en alle dingen die daar uit komen:
   Shut the fuck up, Donny! – Halt deine beschissene Scheissklappe, Donny!
   We’re fucked – Wir sind im Arsch
   What the fuck are you talking about? – Was ist das für eine bekackte Frage?
   You said it, man. Nobody fucks with the Jesus – Du sagst es, Mann. Niemand verarscht den Jesus.
   Zo kreeg deze film, die ik al een stuk of tien keer gezien had, weer een heel nieuwe vorm van humor.

Iedereen krijgt maar kinderen. Collega-schrijver Kwast is sinds woensdagavond vader, waarmee ik hem natuurlijk van harte feliciteer.
   Een paar weken terug had ik in een Europese hoofdstad met een vriendin op een terrasje afgesproken. Haar vriend kwam ook mee – aardige kerel. Ik weet dat het niet mag, maar ik was stiekem verliefd op haar. Want waarom lachte ze altijd zo heimelijk en ondeugend naar mij?
   We bestelden bier, zij nam tot mijn verbazing Sprite. En toen kwam het hoge woord eruit: ze was zwanger. Van hem.
   Die avond dronk ik nog vele biertjes meer.

 
Vandaag brengt de Tour de France de renners naar Alpe d’Huez. Twintig jaar geleden won Steven Rooks op deze beroemde berg, mede doordat een motor met cameraman Fabio Parra in de weg zat tijdens een demarrage. Maar wie weet dat nog?
   1988 was nog een ouderwetse Tour. Met ploegentijdrit én klimtijdrit. Er was een dag waarop twee etappes werden gereden. En een positieve dopingtest van Gert-Jan Theunisse leverde slechts tien minuten tijdstraf op.
   Tegenwoordig lijkt het alsof er meer dopinggevallen zijn dan vroeger, maar dat is volgens mij slechts schijn. De chemisch-analytische technieken zijn veel geavanceerder dan twintig jaar terug. Maar een dopingvrije wielersport, die zal er zelfs over twintig jaar niet zijn. Of om met Mart Smeets te spreken: klootzakken zijn het, ze leren het nooit.

Toen ik vanmorgen vanaf mijn balkon in Freising naar beneden keek, kreeg ik een déja vu. In de tuin van mijn onderburen stond de keukentafel die ik in Palo Alto had.
   Net als je spiegelbeeld kun je ook je meubelstukken overal ter wereld tegenkomen. De IKEA-lisering van de maatschappij.
 

 
Ik woon nu meer dan een maand in Duitsland, en ik kan de taal nog nauwelijks spreken. Daar moet natuurlijk verandering in komen.
   Mijn opa las graag boeken van Heinrich Böll. In Nederlandse vertaling, dat wel. Ik ben begonnen in een originele versie van Böll. Want van wie kan je een taal beter leren dan van een Nobelprijswinnaar Literatuur?

 
Sommige mensen zijn gevoelig voor lawaai. Mijn buren van twee verdiepingen beneden zijn al twee keer komen klagen toen ik na 20:00 uur nog aan het boren was om lampen en gordijnen op te hangen.
   Ik heb mijn huurcontract nagekeken, en eigenlijk blijken de regels nog stricter dan waartoe mijn buren mij verplichten.
 Stofzuigen, mattekloppen, grasmaaien en andere hobbie- werkzaamheden dienen tussen 8 en 12, of 15 en 18 uur te worden uitgevoerd. Muziekinstrumenten mogen niet bespeeld worden tussen 13 en 15 uur, en tussen 22 en 7 uur. Douchen is verboden tussen 22 en 6 uur. En feestelijkheden die tot na 22 uur doorgaan, dienen van de voren aangekondigd te worden.
   Of boren onder hobbies of feestelijkheden valt, weet ik niet. Het klonk mijn onderburen in elk geval niet als muziek in de oren.

 
Vandaag is het precies een jaar geleden dat deze website officieel werd gelanceerd. Ik besloot eens te kijken met welke zoektermen er naar mijn site verwezen is.
   In de statistieken van mijn provider vond ik als zogenaamde searchstrings:
   - stofzuiger van vestdijk
   - limburgse stinkkaas
   - ontsteking zenuwuiteinden in hoofd
   - spieren samenspannen bij aftrekken
   - noodkroon te strak
   - bij de buurvrouw onder de douche
   - mijn eerste damesslipje
   - strakke sokken + hardlopen
   De wereld waarop ik commentaar geef, is gek. En de mensen die bovenstaande zoektermen intikten waarschijnlijk ook.

 
Overal waar mijn moeder komt, neemt ze plastic tasjes mee weg. Altijd handig voor thuis. Voor in de pedaalemmer bijvoorbeeld.
   Mijn moeder kwam onlangs bij mij op bezoek en had een tasje van de Franse supermarkt “Super U” bij zich.
   Super U was vroeger sponsor van de ploeg waarvoor Laurent Fignon reed. Ook tijdens de fameuze Tour de France van 1989, een van de spannendste uit de geschiedenis. De Ronde uit 1989 werd uiteindelijk met acht seconden verschil door Greg Lemond gewonnen, mede door het gebruik van een voor die tijd futuristische fiets voorzien van een triathlonstuur.
   Negentien jaar geleden wilde ik zelf nog coureur worden, hoewel ik rondreed op een gewone herenfiets, zonder speciaal stuur.
   Nu hield ik het plastic tasje van Super U even voor mijn borst en beeldde me in dat ik Laurent Fignon was, nog in de illusie dat ik de Tour de France kon winnen. Daarna gebruikte ik het tasje als pedaalemmerzak.

In mijn nieuwe laboratorium kwam ik in een lade een stel ijkgewichtjes tegen, compleet met pincet om te voorkomen dat vettige vingers de massa van de gewichtjes vermeerderen.
   Ik ging er van uit dat het om een oud setje ging, uit de jaren vijftig ofzo. Maar tot mijn verbazing zag ik precies dezelfde set een dag later in de catalogus.
   Misschien is het nostalgie, dacht ik, en ligt de gemiddelde leeftijd van wetenschappers die ijkgewichten aanschaffen boven de zeventig. Tot ik mij realiseerde dat alle digitale weegschalen zo nu en dan gecalibreerd moeten worden. Voorlopig hou ik de ijkgewichten in mijn lab.

Deze week heeft een 41-jarige Duitser bij de opening van een Madame Tussauds in Berlijn het wassenbeeld van Adolf Hitler onthoofd. Er was al enige ophef over de opname van Hitler in het museum. Mensen zeiden: is dat nou nodig?
   Maar zo’n onthoofding – is dat nodig?
   Ik vind: Hitler is historie. En als je aanstoot neemt aan historie, moet je vooral in bed blijven liggen, met de dekens over je hoofd.
   Jaren geleden werden er in Taiwan reclame-posters opgehangen voor Duitse kachels, die door Hitler werden aangeprezen met de woorden: “Verklaar de oorlog aan het koude front!” Dat mensen dat te ver vonden gaan, kon ik begrijpen.
   Dat je met Hitler ten slotte ook kunt lachen, bewijzen De Vliegende Panters in hun show Hype, met het lied Hitler, was dat nou nodig?

Er zijn zoveel fantastische Tour-verhalen en fragmenten die in mijn kop zitten. Greg Lemond en Bernard Hinault die hand in hand over de finish op de Alpe d’Huez gingen, terwijl ze elkaar waarschijnlijk niet meer luchten of zien konden. Gert-Jan Theunisse die bromt dat hij de caravan waar doping-controles afgenomen worden, wel eens helemaal vol zal pissen.
   Dit jaar heeft de organisatie enkele ploegen geweigerd wegens dopinggebruik. Enkele vedetten ontbreken, maar – zoals wel wordt gezegd – de Tour creëert haar eigen helden. Ik hoop dit jaar weer een spectaculair verhaal aan mijn herinneringen toe te voegen.

De allereerste verjaardag van de Verenigde Staten was in 1777, een jaar nadat de Declaration of Independence door het congres was goedgekeurd. He werd nog eenvoudig gevierd, met dertien pistoolschoten. Eén voor elke staat van het vroege Amerika.
   Nu betekent 4 juli voor Amerikanen dat er gebarbecued wordt. Met ’s avonds een vuurwerkshow.
   Maar goed, ik zit in Europa. Voor mij is Independence Day weinig meer dan een slechte science-fiction film.
 

Er was een tijd dat ik nog nooit van Herman Brusselmans gehoord had. Het was een slechte tijd. Maar ik werd gered door het kutspelletje Hints (toen nog met Frank Kramer als presentator, geloof ik).
   In een aflevering van Hints werd ooit de boektitel ‘Het mooie kotsende meisje’ uitgebeeld. En een aantal maanden later kwam ‘Dagboek van een vermoeide egoïst’ aan bod. Twee fantastische titels die zich natuurlijk goed lenen om bij Hints uitgebeeld te worden. Maar beter nog kun je ze kopen en lezen – wat ik niet lang na afloop van het Hints-seizoen deed.
 

Berichten | Column | Chemistry | Biografie | Links | Contact