Lady smiles...?
Gisteren las
ik
in de Volkskrant dat Hillary Clinton
tijdens haar campagne muziek van de Golden
Earring gebruikt. Zij wist blijkbaar niet dat in de videoclip van de
hit When The Lady
Smiles uit
1984 een non seksueel wordt aangerand.
Ik ken de
videoclip nog – van Toppop, waar
ik samen  met
mijn zus bij mijn grootouders naar keek. Want zij hadden
kleurentelevisie, terwijl bij
ons thuis nog een oude zwart-wit bak stond. Het
was een van mijn favoriete clips – voor zover ik daar kijk op
had als
zevenjarige.
De non uit de clip wist ik me niet meer te
herinneren, maar wel
de scène aan het eind van de clip: een chirurg zaagt een
luikje in de
schedelpan van Barry Hay en verwijdert een hersentumor, die vervolgens
door een
hond wordt opgevreten.
Hoewel het
natuurlijk belachelijk is,
schijnt deze muziekkeuze een klein schandaal- in-wording te zijn, dat
Clinton
misschien zelfs de nominatie kan gaan kosten.
Ik wacht met
spanning super Tuesday af,
wanneer 24 staten, waaronder Californië, hun voorverkiezing
houden.
31 januari 2008, Steven Verhelst
Intelligent
Design
Intelligent
Design is een hot issue
in de Verenigde Staten. Creationisme met een pseudo-wetenschappelijk
sausje erover.
Gisteren was er op de
Stanford campus een debat over: “Atheisme versus Theisme, en
het wetenschappelijk bewijs voor
Intelligent Design.” De debaters waren Christopher Hitchens, auteur van
het boek God is not Great en Jay Wesley
Richards, een theoloog en aanhanger van Intelligent Design.
Bijeenkomsten
als deze hebben meestal meer
polarisatie tot gevolg dan dat ze de deelnemers dichterbij elkaar
brengen.
Dit debat leerde
mij in elk geval twee
dingen: 1) Atheisten hebben meer humor dan gelovigen. 2) Er is tot
dusver geen wetenschappelijk
bewijs voor Intelligent Design.
Het menselijk
lichaam, dat na de
adolescentie langzaam verwelkt en allerlei defecten begint te vertonen,
is voor
mij bijna voldoende bewijs dat er geen sprake is van een goddelijke
ontwerper.
We leven in een
zuiver moleculaire wereld,
er is geen ziel, geen hiernamaals. Dat is voor veel mensen moeilijk te
accepteren. Het leven heeft geen enkele zin. Je moet zelf
maar wat aanmodderen om er zin aan te geven.
En ik, ik vind
het wel best.
28 januari 2008, Steven Verhelst
Chocolade
De chocolade
van de Amerikaanse fabrikant Hershey’s is van inferieure
kwaliteit vergeleken met de meeste Europese merken.
Misschien voegen
ze te veel suiker
toe. Al heb ik me ook laten vertellen dat ze een ander proces gebruiken
tijdens
het mengen van de melk- en cacaobestanddelen. Het resulteert in een
chocola met
een korrelige structuur die slechts na veel zuigen smelt. Geen prettig
mondgevoel.
En om het
mondgevoel, daar gaat
het uiteindelijk om. Echte chocolade smelt net
onder de lichaamstemperatuur, en brengt daardoor eenzelfde lichamelijk
en
psychisch effect teweeg als een gepassioneerde kus, waarvan het genot
je de ogen
doet sluiten.
Ik eet nog maar
een stukje
Cadbury’s.
26 januari 2008, Steven Verhelst
Ex-vrienden
Door de breuk met
mijn vriendin heb ik er ook een aantal ex-vrienden bij. Een van hen is GraceAnn
Walden, een kenner van de culinaire scene
in de Verenigde Staten, en de San Francisco Bay Area in het bijzonder.
GraceAnn woont
in een woonwagen in Marin
County. Toen we een half jaar geleden bij haar op bezoek waren voor een
barbecue, klonk er plotseling een enorm gekwetter uit de kooi met haar
papegaaien.
Het mannetje was
bovenop het vrouwtje
geklommen. Maar nadat ik mijn camera tevoorschijn had gehaald, was de
paring al
voorbij. Tja, wat zou ik zelf doen als ik een papegaai was en er een
camera in
de buurt kwam?
23 januari 2008, Steven Verhelst
Pijn
Dat
had ik nou niet moeten
doen
Mezelf
weer een biertje
inschenken
En
dan toch weer aan jou
gaan zitten denken
Het
wordt nooit meer als
toen.
De Dijk
– Ik krijg je maar
niet uit mijn kop
Ik weet dat ik
het niet moet doen: aan haar gaan denken. Zij zit in Philadelphia, en ik in
Californië. Het is uit.
Voorbij. En dat had een goede reden.
Maar toch was ik
weer aan het
hardlopen met tranen in mijn ogen.
Waarom lijken
dingen altijd mooier
als ze onbereikbaar zijn?
Ik zag niets,
struikelde over een losliggende
tegel en viel voorover. Mijn handen schuurden over de stoep. Het deed
pijn, en even
vergat ik alles. Op zo’n moment is een mens voornamelijk
lichaam.
Nu ik achter
mijn laptop zit, is
de pijn in mijn handen verdwenen. De eenzaamheid is terug, als een
gloeiende
schaafwond die maar langzaam, heel langzaam heelt.
20 januari 2008, Steven Verhelst
Corolla
Auto’s interesseren mij
niet veel. Geld uitgeven aan een auto, of geld in
een diepe, donkere waterput gooien is voor mij hetzelfde.
Helaas heeft
mijn Corolla de nodige
reparaties moeten ondergaan. Nieuwe accu, nieuwe banden, nieuwe control arm, nieuwe ruitenwissers,
etcetera.
De kosten van onderdelen en arbeidsloon waren vrijwel net zo hoog als
een
tweedehands Ford Escort die ik onlangs te koop had zien staan.
Hoewel de motor
nu decibellen stiller
is, en het lijkt alsof ik zonder wrijving over het asfalt glijd, blijf
ik denken: misschien
had ik die Escort moeten kopen.
17 januari 2008, Steven Verhelst
Zacht
Het is mistig
in Palo Alto, en mijn autoband staat zacht.
Twee weken
geleden bracht ik mijn
fiets weg voor een grote beurt, nu is het tijd voor mijn Toyota
Corolla. In
slakkengang rijd ik naar de dealer om schade aan het wiel te voorkomen.
Zo is het altijd
wat, denk ik,
wanneer ik naar huis loop. De mist is overgegaan in een motregen. Zat
ik maar
op Hawaii tropische cocktails te drinken, terwijl meisjes in bikini mij
met
palmbladeren koelte toe wuifden.
15 januari 2008, Steven Verhelst
De
geboorteplaats van Silicon Valley
367 Addison
Avenue, Palo Alto,
is de geboorteplaats van Silicon
Valley. In
een garage op dit adres ontwikkelden Bill
Hewlett and David Packard, twee Stanford promovendi, hun eerste
product, een
audio oscillator.
Nu heeft HP meer
dan 150.000
mensen in dienst, en biedt de San Francisco Bay Area huis aan duizenden
grote
en kleine high tech bedrijven,
waaronder Google, Adobe, Yahoo!, Intel, Apple en Sun Microsystems.
Tijdens de
hoogtijdagen van
Silicon Valley was Sand Hill Road (op de grens van
Palo Alto en Menlo Park) de
duurste straat ter wereld. De huurprijzen per vierkante meter waren
zelfs hoger
dan in Manhattan.
De dotcom crash begin deze eeuw liet de
prijzen enigszins inzakken,
maar de laatste jaren zijn die door de bloei van de biotechnologie weer
aan het
stijgen. Mijn huur is in drie jaar tijd met ruim driehonderd dollar per
maand
toegenomen.
Gelukkig heb ik
een relatief
goedkope levenssstijl – zodat ik kan blijven wonen waar ik woon.
In Palo Alto,
waar zeventig jaar geleden historie werd geschreven.
13 januari 2008, Steven Verhelst
Bagman
Ik heb hem al vaker gezien in Palo
Alto.
Geen Superman of
Spiderman, maar Bagman.
De Bagman sloft
rond met
tientallen plastic tasjes aan zijn voeten. Uit de verte lijkt het alsof
hij enorme
klompen draagt.
Zowat de hele
garderobe van de
Bagman bestaat uit plastic: ook zijn armen en benen zijn in tassen
gewikkeld.
Toen ik vorige
week uit de kroeg
kwam en door de regen naar huis fietste, zag ik een donker, glimmend
figuur op
een bankje zitten.
‘Dit
is de slaapplaats van de
Bagman,’ dacht ik. ‘Geen Batcave, maar een bankje
langs
Bryant Street. Als bescherming tegen de regen heeft hij vuilniszakken
uitgevouwen
en over zichzelf heen gedrapeerd.’
Ik fietste snel
door naar huis, ik
was koud en nat, en verlangde naar mijn bed.
10 januari 2008, Steven Verhelst
 Melk
Wanneer ik melk
drink, moet ik soms aan mijn opa denken. Mijn opa heette ook Steven.
Steven
Klein.
In de tweede
wereldoorlog haalde hij
clandestien melk bij een boerderij. Twee flessen per keer. Hij
smokkelde ze mee
in zijn broekspijpen, aan een lang touw dat hij onder zijn kleding over
zijn
schouders had gehangen.
Hij moet er
houterig bijgelopen hebben.
Eén
keer is hij aangehouden door een Duitse soldaat. Ik weet niet meer of
mijn opa
mocht doorlopen of dat zijn flessen met een geweerkolf kapot zijn
geslagen, zodat
alle melk langs zijn benen op de grond liep. En in zijn schoenen.
De Duitsers
hadden een apart soort humor in
die tijd.
Mijn opa heeft
de oorlog overleefd, met zijn
vrouw Hennie en dochter Corrie, die een half jaar voor de hongerwinter
werd
geboren.
Nu drink ik elke
ochtend mijn dagelijks
glaasje melk – en af en toe denk ik dan aan de flessen melk
van mijn opa.
8 januari 2008, Steven Verhelst
De
schijf van vijf
Bovenstaande
afbeelding geeft per land het percentage bezoekers van deze website aan.
Vriend Kwast
is waarschijnlijk
verantwoordelijk voor het gehele aandeel van de Oekraïne, waar
hij al bijna een
maand verblijft. Naar ik vermoed overleeft hij op een dieet van vodka,
literatuur en wonderschone vrouwen.
Geen schijf van
vijf, maar ingrediënten
genoeg voor een mooi verblijf.
In
Californië heeft het de afgelopen dagen
non-stop geregend.
Ik zit binnen achter het raam en zou willen dat ik
in de
Oekraïne was.
6 januari 2008, Steven Verhelst
Peer
Je hoofd vol
stoppen met informatie. Het begint al op de lagere school met
tafels van
vermenigvuldiging, hoofdsteden van landen. En later wordt het alleen
maar meer:
voorzetsels met de derde of vierde naamval, wiskundige formules, de
naamgeving
van organische moleculen.
De meeste mensen
proberen met alle geweld
dingen te onthouden.
En ik denk
alleen maar: hoe kan ik het
meisje waarmee ik tweeënhalf jaar lang ben samengeweest weer
vergeten?
Alles wat ik
zie, herinnert me aan haar.
Een haarbandje
dat in mijn slaapkamer is
blijven liggen, een trui die ze voor mij gekocht heeft, de fruitschaal
met een
peer erop die zij lekker vond maar ik niet – en die er dus
nog wel een tijdje
zal blijven liggen.
Vergeten is
moeilijker dan onthouden.
Wanneer wordt
een peer weer een peer? En een
trui gewoon een trui, en niet een trui die ik van haar gekregen heb?
4 januari
2008, Steven Verhelst
Was
2007 een slecht jaar?
2007 bracht
mij één
publicatie in Angewandte Chemie, zes wetenschappelijke artikelen als
co-auteur,
twee verhalen in literair tijdschrift Passionate, drie nieuwe
gedichten, vier
sollicitatiegesprekken, een handvol dronkenschappen, twee lekke
fietsbanden, en
een stukgelopen relatie.
En natuurlijk
een hele rits aan merkwaardige
observaties. Klik hier
voor een selectie van blogs uit 2007.
3 januari
2008, Steven Verhelst
Body Worlds
Als je
relatie
net is stukgegaan, moet je natuurlijk niet met de gordijnen dicht porno
gaan
zitten kijken.
Ik liet de
gordijnen open en stuurde mijzelf
de hort op. Ik ging naar het Tech Museum of Innovation in San
Jose, waar de
expositie Body Worlds 2 plaatsvond. Geplastineerde mensenlichamen in
allerlei
posities zodat de spieren en organen goed zichtbaar zijn. Ook een soort
porno.
Hoe belangrijk
is het lichaam? In porno is
het cruciaal, maar in het dagelijks leven speelt het een ondergeschikte
rol.
Wat is het lichaam anders dan een omhulsel, een stuk gereedschap voor
het
brein?
En hoe het brein
precies werkt, weet
niemand.
Deze vragen
kolken in mijn kop: hoe ontstaan
gevoelens, hoe onstaat liefde? Maar vooral: hoe verdwijnt liefde?
|
 |
2 januari
2008, Steven Verhelst
1
januari
Mijn vriendin
heeft
me verlaten. Op mijn lichtelijk aandringen.
Fuck you, dat
zei ze nog. Want ze wilde wel
het laatste woord hebben.
Leven doet pijn, zoveel is zeker.
Gisteren aten we
samen nog toastjes met
kaviaar. Nu zit ik champagne te drinken. Niet omdat ze weg is, maar
omdat de
klok 12 uur geslagen heeft.
Het is 1
januari. Een nieuw jaar.
Ik werk nog maar
een glas weg. Cheers.
1 januari 2008, Steven Verhelst
|
|
|
