banner
Huntelaar

Samen met mijn vrouw, die voor de gelegenheid een oranje Hup Holland Hup sjaal had omgedaan, keek ik de wedstrijd Nederland-Mexico in het Nederlandse café De Prins. We waren omringd door Duitsers, waarvan sommigen toch oranje shirts droegen.
   Ik dronk Grolsch en at bitterballen, en intussen zag ik een slechte eerste helft. Na het doelpunt van Mexico in het begin van de tweede helft, had ik gewild dat ik thuisgebleven was.
   Toen Huntelaar in de ploeg kwam, werd er gejuicht. We waren hier tenslotte in de Ruhrpott en daar zijn veel fans van Schalke'04, de club van Huntelaar.
   Iedereen sprong op toen Sneijder twee minuten voor de officiële tijd met een strak schot de gelijkmaker binnen schoot. Een verlenging leek verzekerd. Maar daar kwam het niet van. Huntelaar nam de winnende treffer voor zijn rekening, nadat Robben een strafschop had gekregen.
   "Klaas-Jan Hoentelaar, sjalalalala," zongen de - veelal vrouwelijke - Duitse fans om ons heen. En wij? Wij maakten ons na de wedstrijd snel uit de voeten. Want tussen Duits voetbalpubliek wil ik niet al te lang zitten.

29 juni 2014, Steven Verhelst

130 minuten

Op vrijdag nam ik de trein van Leiden naar het Ruhrgebied, zodat ik het weekend met mijn vrouw doorbrengen kon. Op het station Emmerich vlak over de Duitse grens, bleef de ICE staan. Er bevond zich een man op een brug over het spoor. Ik had twee conducteurs al horen spreken over een bungeejumper die van een brug wilde springen, maar ik wist niet of dat over deze brug ging. Bungeejumpen lijkt me meer wat voor in Australië.
   In elk geval wilde de man niet van de brug af komen, en uiteindelijk kwam ik met 130 minuten vertraging in Duisburg aan. Ik had graag een foto gemaakt van het bord op het perron. ICE Frankfurt, 130 Minuten Verspätung. Maar ik ging snel naar mijn volgende trein om nog meer vertraging te voorkomen.

27 juni 2014, Steven Verhelst

Promotie

schelvispekel

Op de ochtend voor een promotie is het in Leiden gebruik dat je met je paranimfen en de promotor en co-promotor een borrel drinkt. In elk geval in de groep Bioorganische Synthese op het Gorlaeus Laboratorium. Toen ik daar in een kast keek, vond ik de fles schelvispekel die ik ruim tien jaar geleden had meegenomen. Want jonge jenever drink ik niet.
   Blijkbaar was die schelvispekel niet zo populair.
   Vandaag was ik weer bij een promotie. De kandidate had een fles cachaca meegenomen, een Braziliaanse sterke drank, die je voor zover ik weet, alleen gebruikt in cocktails. Maar zij dronken hem puur en ongekoeld. Ik vermoed dat die cachaca ook 10 jaar in de kast zal blijven staan.

24 juni 2014, Steven Verhelst

Beerenparadiesframbozen

Niet ver van ons huis in Essen staat elke dag een marktkraam met bessen en aardbeien, onder de naam "Beerenparadies", ofwel bessenparadijs. Ik wilde ook wel een bessenparadijs, maar dan in eigen tuin, en ik zaaide frambozenzaadjes die ik uit een framboos had gehaald. Eerst had ik ze twee weken in de koelkast bewaard, om de kiemrust op te heffen. Dan kiemen ze beter, had ik gelezen.
   Maar na twee weken waren er nog steeds geen plantjes te zien.
   Twee weken geleden zijn er in onze tuin een aantal bomen omgewaaid, met als gevolg dat er wat meer zon in de tuin is. Gisteren ontdekten mijn vrouw en ik, achter een van de omgewaaide bomen, een paar frambozenstruiken waaraan al een handvol rijpe frambozen hing. We hebben dus al een bessenparadijs.

22 juni 2014, Steven Verhelst

Oranje

handschoenen

In het laboratorium in Leiden, dat ik deze weken bezoek, hebben ze oranje handschoenen. Of die altijd daar zijn of alleen tijdens het WK voetbal, weet ik niet.

21 juni 2014, Steven Verhelst

Thé Lau


Gisteravond was ik bij het laatste concert van Thé Lau in Nederland. Aanstaande zaterdag is het allerlaatste concert in België. Het was een memorabele avond, intens mooi en emotioneel.
   Voor wie wacht, komt alles steeds te laat.
   Rigoreus leven moet je. Rigoreus, maar altijd uit het hart.

18 juni 2014, Steven Verhelst

Het laatste kaartje

kaartje

In de toekomst kun je niet meer zonder OV chipkaart reizen. Ook niet in de trein. Volgende maand al niet, geloof ik.
   Hoewel ik al jaren een anonieme OV chipkaart heb, kocht ik vanavond een treinkaartje. Leiden - Amsterdam Bijlmer. Gewoon omdat het nog kan.
   Het knippen van een treinkaartje door de conducteur. Wie zal dat over tien jaar nog kennen? We leven in een technologische revolutie. Kinderen weten niet eens meer he een draaischijftelefoon werkt. Ze herkennen het ding nauwelijks. Daar zijn meerdere YouTube filmpjes van.
   Gelukkig blijft een standbeeld nog altijd een standbeeld, een schilderij een schilderij en een boek een boek. Bij dat laatste kun je dan helaas geen treinkaartjes meer als boekenlegger gebruiken.

17 juni 2014, Steven Verhelst

Leiden

Bijna twintig jaar geleden begon ik mijn scheikunde studie in Leiden. Nu ben ik er voor een aantal weken terug - alsof er niets gebeurd is. Zelfs bus 43 richting de Gorlaeus laboratoria zit 's ochtends nog altijd bomvol met studenten. En ik zit ertussen.

16 juni 2014, Steven Verhelst

Geluk

maatje

Het was vrijdag de dertiende, maar een slechte dag was het niet. Nederland won met grote cijfers van Spanje, en eerder op de dag had ik ook nog mijn eerste Hollandse Nieuwe van dit jaar gegeten, in een café aan de Rüttenscheider Straße. Niet op een zacht, wit puntje, maar op een stuk Schwarzbrot met mierikswortel, uien en cranberrie-saus. Ik dronk er een glas pils bij. Er zijn vrijdagen die een stuk slechter verlopen.

13 juni 2014, Steven Verhelst

Storm

boom

De pinksterstorm heeft flink huisgehouden in het Ruhrgebied. Op de straat voor ons huis werd een boom door een flinke windstoot als een luciferhoutje afgekraakt. De boom vloog over de weg heen en bleef midden op straat liggen. Onze auto kwam er zonder schade vanaf. Andere auto's waren niet zo gelukkig.
   In de dagen na de storm heerst er geen stilte . Het geluid van brandweerauto's en kettingzagen zoemt in de lucht.

10 juni 2014, Steven Verhelst

Aardbeien

aardbeien

In onze tuin bloeiden her en der kleine, witte bloempjes. Ik wist niet wat het was, maar dit weekend zaten er kleine, wilde aardbeitjes aan. Misschien kort aangepikt door een vogel of bepiest door een kat, maar dat is de natuur. Dus at ik ze toch maar op.

8 juni 2014, Steven Verhelst

The Scene


Nog voordat ik fan was van De Dijk, was ik fan van The Scene, en draaide ik cassettebandjes met hun nummers op mijn eerste stereo. Maan. Zuster. Samen. Iedereen is van de wereld. Ik was vijftien, lag op mijn bed en luisterde naar hun muziek, en alles was goed. De toekomst lag open om door mij veroverd te worden.
   De toekomst is door mij veroverd, al is het niet zo heldhaftig als ik toen dacht.
   Thé Lau en The Scene geven over twee weken een afscheidsconcert. Niet omdat ze uit elkaar gaan - of eigenlijk wel. Want Thé Lau lijdt aan een terminale vorm van kanker. Maar hij blijft zingen.
   Ik ga naar zijn afscheidsconcert in Amsterdam. En ik blijf dromen, zoals die vijftienjarige jongen die op zijn bed naar muziek lag te luisteren, dromen van een toekomst die nog open ligt. Want die ligt nog open, zolang de laatste dag niet aangebroken is.

3 juni 2014, Steven Verhelst
Gorilla

In Burgers' Zoo te Arnhem is twee weken geleden een gorilla-tweeling geboren. En nu stond ik voor hun buitenverblijf, samen met nog tientallen mensen. De gorilla's werden zojuist gevoerd met stronken witlof en grote uien. Die uien aten ze alsof het appels waren.
   Ik kan uren naar gorilla's kijken. Misschien omdat ze zo op mensen lijken. Misschien omdat mensen meer op hen zouden moeten lijken.

2 juni 2014, Steven Verhelst

De Dijk



Twintig jaar geleden ging iemand in mijn 5 VWO klas naar een concert van De Dijk. Ik niet - ofschoon ik wel wilde.
   Afgelopen weekend ging ik eindelijk naar een optreden van De Dijk - een kadootje van mijn liefje. Ik was er speciaal met haar voor naar Uden gereden.
   Het bier was slecht, maar de muziek niet.

1 juni 2014, Steven Verhelst

Archief 2014


Boarded up


December 2014

November 2014

Oktober 2014

September 2014

Augustus 2014

Juli 2014

Juni 2014

Mei 2014

April 2014

Maart 2014

Februari 2014

Januari 2014



Archief 2013

Archief 2012

Archief 2011

Archief 2010

Archief 2009

Archief 2008

Archief 2007



www.stevenverhelst.nl


Want zelfs de raarste wereld dient beschreven te worden