Klik
hier voor een selectie van de beste blogs van 2012.
31 december
2012,
Steven Verhelst
Weg
Al jaren breng ik oud & nieuw buiten Nederland door. Brisbane, Palo Alto, Plzen, Wenen, Monaco, Basel.
Dit jaar zit ik op Tenerife. Kayaken, mountainbiken, hardlopen. Het wordt een sportvakantie.
30 december
2012,
Steven Verhelst
Het raadsel van de kerstkaart
In een oude schoenendoos, die nog in een kast bij mijn ouders stond,
vond ik een stapel oude post. Ik keek de brieven en kaarten kort
door. Er zat ook twee mysterieuze kerstkaarten bij. Op de ene was
in hanepoten geschreven: prettige kerstdagen en een gelukkig 1992.
Geen afzender. Op de andere stond helemaal niets. Op de envelop stond
'Aan: Rik'. Toch was hij bij mij in de brievenbus beland. Door de
afzender zelf bezorgd, dat was wel duidelijk.
Ik wierp nog een korte blik op beide kaarten en gooide ze
toen bij het oud papier. Een raadsel uit mijn jeugd dat nooit
opgelost zal worden.
29 december
2012,
Steven Verhelst
Vuurwerk
Vanaf vandaag mag er weer vuurwerk verkocht worden, maar gisteren ben ik al uit Nederland vertrokken.
Ik ben een voorstander van het vuurwerk verbod. Vuurwerk
dient afgestoken te worden door professionals. Dat is veiliger. En
mooier. Ik ben niet de enige die dat vindt. Het
meldpunt vuurwerkoverlast is sinds gisteren uit de lucht vanwege de grote hoeveelheid klachten die er binnen stroomden.
28 december
2012,
Steven Verhelst
E-nummers
Een familielid liet mij tijdens kerst een E-nummer App zien. Dan kun je
in de winkel controleren of E-nummers schadelijk zijn. Volgens die App
althans. Want door de EU zijn ze gewoon goedgekeurd.
Het resultaat voor E260 was vooral opmerkelijk. De App kleurde het E-nummer rood. Vermijden.
E260 is azijnzuur. In sommige voedingsmiddelen zijn heel
kleine hoeveelheden toegevoegd om de zuurte van het produkt te
reguleren. Maar schadelijk is het niet. Want anders is het aanmaken van
een salade met balsamico nog veel schadelijker.
27 december
2012,
Steven Verhelst
Ondergang
Ik maakte een ommetje door de oude buurt waar als kind elke ochtend
naar mijn lagere school liep. De trappenhuizen die er staan, worden
gesloopt. Sommige liggen al in puin.
Mensen van wie ik niets weet, hebben hier euforische en
tragische momenten meegemaakt. In deze huizen. Binnen deze muren.
Alles moet tegen de vlakte. Plaats maken voor iets anders. Ook ik - ooit.
26 december
2012,
Steven Verhelst
My beerdrunk soul is sadder than all the dead christmas trees of the world
25 december
2012,
Steven Verhelst
Christbaum
Een kerstboom is een
Christbaum in het Duits. Maar een naaldboom komt mijn huis niet in.
Ik heb een sterretje in mijn palm gehangen en daar kadootjes onder gelegd.
In het land waarvan men denkt dat Christus er geboren is,
groeien geen naaldbomen. Wel palmbomen. Dus ik ben tevreden met mijn
Christbaum.
24 december
2012,
Steven Verhelst
Stilte
Op weg van Schiphol naar Schiedam zit ik in een stilte coupé, met een blik bier en een boek.
In Leiden stapt er een vader met vierjarig zoontje in, en is het met de stilte gedaan.
"Ik wil niet met de stille trein," schalt het hoge
stemmetje van de jongen door de coupé. "Ik wil met de
praattrein."
En even later: " 'k Moet poepen."
"Als je een coupé verder gaat zitten, kun je
praten, trompet spelen en stinkende knetterscheten laten zo veel je
wilt."
Ik zeg het niet. De trein is in Den Haag gestopt. Vader en zoon stappen uit, en de rust keert weer.
23 december
2012,
Steven Verhelst
Einde
Ik word wakker en er is niets gebeurd De Maya kalender is afgelopen, maar de wereld is er nog.
De zeespiegel stijgt, de tolerantie daalt, er komen steeds
meer mensen, en er is steeds minder waardering voor de literatuur.
De wereld is niet vergaan vannacht. Maar we zijn dichtbij, heel dichtbij.
22 december
2012,
Steven Verhelst
Gezond
Ik probeer gezond
te eten. Elke dag groente en fruit. Matig met suiker en zout. Want als
je gezond eet, kun je ongezond leven. Dat is mijn motto.
Sommige mensen slaan door in hun gezondheidsmanie. In de
TV-serie Obese, gepresenteerd door Wendy van Dijk, was er in het eerste
seizoen een kandidaat die nauwelijks meer kon stoppen met sporten. Hij
was gevoelig voor verslaving. Eerst eetverslaving, daarna
sportverslaving.
De afgelopen dagen is de "rauw-eter" Tom overmatig in
het nieuws geweest. Zijn moeder en hij eten alleen rauw, ongekookt of
ongebakken voedsel. Geen vlees, vis of zuivel. Of dat echt gezond is,
is de vraag, want de jongen heeft een groeiachterstand en ziet er naar
mijn mening nogal bleekjes uit. Maar goed. Het is waarschijnlijk beter
dan iedere dag bij McDonald's en de Pizzahut eten.
19 december
2012,
Steven Verhelst
Geen bok
Er zijn van die dagen dat je nergens zin in hebt.
Kein Bock zeggen de Duitsers.
Keine Lust.
Ik hoorde de uitdrukking voor het eerst in de Duitse
reality-serie "De strengste ouders ter wereld", waarin probleem tieners
naar verre landen gestuurd worden om door strenge ouders in twee weken
opgevoed te worden. In de eerste dagen hebben de tieners geen bok in
alles. Maar ze worden langzaamaan gebroken. Totdat ze huilen en hun
moeder missen.
Duitse televisie kijk ik niet meer. Het interesseert me niet. Ik heb er eenvoudigweg
kein Bock auf.
18 december
2012,
Steven Verhelst
Glock
Hoeveel schietpartijen op scholen zijn er al geweest in Amerika?
Paducah, Jonesboro, Columbine, VirginiaTech, Sandy Hook. Elke
keer komt de discussie over wapenbezit op gang, maar strandt voordat er
iets verandert.
De schutter op de Sandy Hook Elementary School gebruikte onder andere een semi-automatische Glock.
Ook ik schoot ooit met een Glock, op een schietbaan in
Santa Clara. Met echte ammunitie. Ik had maar in een labiele bui hoeven
zijn en ik had de mensen naast me overhoop kunnen knallen. Het was een
gedachte die heel kort bij mij op kwam.
De voordelen van legaal wapenbezit wegen volgens mij niet
op tegen de nadelen. Maar in de VS wil men zich blijkbaar niet
beschermen tegen labiele personen.
16 december
2012,
Steven Verhelst
Chaos
In de afgelopen dagen bezocht mijn broer enkele Duitse kerstmarkten. In Keulen, in Düsseldorf, in Oberhausen.
Ik ga niet graag naar kerstmarkten. In München zijn
er verschillende, verspreid door de stad. Het is er chaos. Je kunt niet
doorlopen of je botst tegen mensen op die stinkende Glühwein
drinken, stinkende Bratwursten eten, of stinkende zoetigheden in hun mond proppen. Voor mij
zijn de kerstmarkten een noodzakelijk kwaad, waar ik doorheen moet
waden op weg naar de S-bahn.
15 december
2012,
Steven Verhelst
Week
Volgende week is het zo ver. Dan houdt de Maya-kalender op.
Eergisteren was ik nog optimistisch dat ik dacht tot in de
volgende eeuw te kunnen leven, vandaag geef ik mijzelf nog een week.
Wat te doen in een week?
Zo veel plannen en zo weinig tijd.
De beste flessen wijn in mijn collectie opentrekken, en
denken aan vroeger, aan mijn jeugd, toen het eigenlijk had moeten
gebeuren.
14 december
2012,
Steven Verhelst
12-12-12
Vandaag is de laatste dag van deze eeuw waarin zich in de datum drie cijfers herhalen.
Op 6-6-6 brachten veel metal bands een cd uit.
Op 7-7-7 gingen veel stellen trouwen.
Op 10-10-10 wilde ik een 10 kilometer lopen, maar was ik helaas verhinderd.
Nu moeten we ruim 88 jaar wachten voordat het weer 1-1-1 is.
Wie weet maak ik dat nog mee.
12 december
2012,
Steven Verhelst
Moeheid
Er zijn dagen dat je hondsmoe bent. Waar ligt het aan? Ziek geweest? Nachtmerries? Te veel alcohol?
Van slaapgebrek kun je niet doodgaan, zegt een arts in
Fight club tegen de door Edward Norton vertolkte hoofdpersoon. Norton richt uiteindelijk, samen met Tyler Durden (Brad Pitt)
Fight club op.
Ik moet ook vechten. Niet fysiek. Met woorden, met zinnen.
Maar ook dat vechten gaat zo veel lastiger met een uitgeput gevoel van
binnen.
11 december
2012,
Steven Verhelst
Tweede kans
Vijf jaar geleden
ging ik naar een concert van Slayer en Marilyn Manson. Dat was nog
in Californië. Het Sleep Train Pavillion in Concord, ten oosten
van San Francisco.
Slayer was goed, maar Manson vond ik matig.
Vanavond speelt Marilyn Manson in München. Samen met
Rob Zombie, die ik in 2004 op Ozzfest zag. Ik ga er naartoe. Want
mensen verdienen een tweede kans. Ook Marilyn Manson.
9 december
2012,
Steven Verhelst
Taurine
In een of ander tijdschrift vond ik een monster van een gezichtsgel voor mannen.
Met taurine.
Met vitamine C.
De energiedrank voor je huid, stond er in grote letters in de advertentie.
Vandaag gebruikte ik de gel, en ja, ik kreeg een
verfrissend gevoel in mijn gezicht. Maar dat was waarschijnlijk te
danken aan de alcohol, die op de huid uit de gel verdampte.
Vorige week gaf een student tijdens mijn college een korte
presentatie over het molecule taurine. Het zit ook in energiedrankjes
als Red Bull. Daar dankt het zelfs zijn naam aan, want het Latijnse
woord Taurus betekent stier. In elk geval heeft taurine in
energiedrankjes geen bewezen positieve of negatieve effecten. En in
gels op de huid zal dat wel hetzelfde zijn. Dus ik blijf gewoon mijn
oude gezichtscrème gebruiken. Zonder taurine.
8 december
2012,
Steven Verhelst
Stundenhotel
In de buurt van het station Moosach in München zit een
Stundenhotel.
Een hotel voor tortelduifjes. Waar je kamers per uur kunt huren.
Waarschijnlijk tegen prijzen waarvoor je bij andere hotels een hele
nacht kunt blijven. Maar goed, de privacy is misschien beter
gewaarborgd. Of zoiets.
6 december,
Steven Verhelst
Taart
Eens in de zoveel jaar maak ik een taart. Meestal appeltaart. Want dat is makkelijk.
Deze keer probeerde ik eens iets anders.
Schwarzwälder Kirschtorte. Want ik wilde me er deze keer niet met
een Jantje van Leiden vanaf maken. Mijn ouders kwamen tenslotte op
bezoek.
De taart zag er beter uit dan hij smaakte. Kersenlikeur vergeten. Te weinig slagroom.
Als kleuter wilde ik altijd banketbakker worden. Dan kon je lekker veel taart eten.
Deze taart kon je beter in iemands gezicht gooien. Maar helaas bood niemand zich aan.
2 december
2012,
Steven Verhelst
