Ik erger me er al jaren aan, en vandaag stond het pas in de Volkskrant. Veel YouTube filmpjes zijn in Duitsland niet toegankelijk vanwege vermeende auteursrechten. Van de top 1000 best-bekeken filmpjes is in Duitsland ruim 60% niet te zien. Boosdoener is de Gema, de Duitse variant van Buma-Stemra.
   Is het een teken van beschaving of juist van armoede?
   Het land dat als tweede op de lijst van meest-geblokkeerde-YouTube-filmpjes staat, is Zuid-Sudan met 15%.
   Er is één voordeel: het bespaart een hoop tijd.

Ik was om zes uur 's ochtends al op het vliegveld van München. Het was druk. Iedereen wilde blijkbaar vliegen. Veel mensen alleen. Met maatpakken, met stropdassen.
   Na de X-ray controle ging ik naar het toilet. De wit porseleinen urinoirs hadden een vlieg in de pot gegraveerd. Dat is een Nederlandse uitvinding, geloof ik. Ooit hoorde ik een interview met een bezoeker van een vliegveld in New York, en die had geen idee waar de vlieg voor bedoeld was. "Om te richten," zei de journalist.
   Toen ik onlangs op Schiphol was, zag ik echter een urinoir waarin geen vlieg gegraveerd stond, maar de hole van een golfbaan. Ik ben wel geen golfer, maar het functioneerde. Ik deed mijn ding en begaf me daarna naar de gate waar mijn vliegtuig stond te wachten.

In zijn inaugurele rede pleitte president Obama voor gelijke rechten voor homoseksuelen. Mooi uiteraard. Want binnen de Verenigde Staten, en ook in veel andere landen, is het homohuwelijk nog een heikel punt.
   In dezelfde krant waarin bovenstaand bericht stond, las ik dat Rusland homoseksualiteit - of meer precies: openbaar homoseksueel zijn - wil beboeten. Uiteraard ondersteunt de (Russisch-orthodoxe) kerk dit wetsvoorstel.
   Gelukkig is Nederland een voorloper in de rechten voor mensen met een andere geaardheid dan de heteroseksuele - al zijn er nog steeds groeperingen die deze rechten afwijzen (meestal wegens religieuze overtuiging). Hopelijk krijgen deze groeperingen nooit een meerderheid. Anders worden wetvoorstellen als die in Rusland misschien aangenomen. Dan lever ik mijn Nederlands paspoort in. En probeer ik op een of andere manier een Amerikaans te krijgen.

Ik ben een vleeseter. Hoewel ik uiteraard ook groente en fruit eet. Maar een vegetariër zal ik waarschijnlijk nooit worden. Sinds ik in Duitsland woon, is mijn vleesconsumptie alleen maar toegenomen. In het weekend ontbijt ik met bacon en worst en salami en ham. Maar sommige dingen van de slager zal ik nooit kopen. Een schapenkop bijvoorbeeld, zoals ik die ooit in Barcelona op de markt zag liggen.

Melk is goed voor elk. Dat leerde ik al op de kleuterschool. En daarom dronk ik ook dagelijks schoolmelk.
   Er zijn ook mensen die de leus 'Melk, de witte sloper' onderschrijven, en menen dat melk slecht is voor het lichaam.
   Onlangs verscheen er een artikel in Practical Neurology dat liet zien dat landen waarin meer melk gedronken wordt, meer kans maken op een Nobelprijs. Maar dat verband bestaat ook tussen chocolade en Nobelprijzen. Veel kranten namen het bericht over. Maar het artikel was een grap. Om te laten zien dat een correlatie niet direct een oorzakelijk verband hoeft te betekenen.
   Zelf denk ik dat melk goed is voor een mens. Dat we zo ver geëvolueerd zijn dankzij melk. En zelfs als het niet zo is, dan is het nog gewoon lekker. Ik blijf 's ochtends een glaasje melk drinken.

In de afdeling biochemie en pharmacie in het Duits Museum te München las ik dat het menselijk lichaam voor 68% uit water bestaat en voor 12% uit vet. Ik weet niet waar ze die getallen vandaan hebben, maar bij de meeste mensen zal het een beetje meer vet zijn. Vele ponden meer.
   Vorig jaar zag ik een ampul met mensenvet in het farmaceutisch museum in Basel. Vroeger werd er geneeskrachtige waarde aan toegekend. Hoe men eraan kwam, wil ik niet weten. En wat men er mee deed, ook niet.
   Ik ben blij dat ik in een tijdperk leef, waarin geneeskunde op wetenschap gebaseerd is. En zelfs dan kom ik er liever niet mee in aanraking. Ik blijf liever gezond. Morgen maar weer naar de fitnesszaal. Om mijn vetpercentage dichtbij 12% te houden.

Het geïmproviseerde papieren bord bij de vuilniscontainer was verregend. De zwarte kleur was uiteengelopen in groen en paars, en ik dacht aan het woord scheikunde.
   Ik vind scheikunde mooier dan het Engelse woord chemistry of het Duitse woord Chemie. Scheikunde is de kunst van het scheiden van mengels in hun afzonderlijke moleculaire componenten. Het vergaren van zuivere stoffen door middel van een reeks aan technieken zoals kristallisatie, destillatie of filtratie.
   Een bekend experiment voor kinderen is de papierchromatografie van viltstiftkleuren. Het scheidt de kleurstoffen op filtreerpapier dat in een jampotje met water of azijn is gezet. Door hetzelfde principe waren de kleuren op het papier uitgelopen.
   Als middelbare scholier dacht ik dat zulke chromatografie van weinig waarde was. Maar in elk organisch chemisch laboratorium wordt dunnelaag chromatografie dagelijks toegepast. In de afgelopen 15 jaar heb ik duizenden van zulke analyses uitgevoerd om te analyseren of een chemische reactie al heeft plaatsgevonden. En elke keer is het weer leuk.

De rijke Duitse deelstaten zijn het zat. Ze willen geen grote hoeveelheden geld meer geven aan de armere deelstaten. Beieren geeft jaarlijks meer dan drieënhalfmiljard euro weg.
   Gisteren schreef ik over onafhankelijkheid van de Canarische eilanden. Misschien wordt Beieren in de toekomst ook (weer) onafhankelijk. De meeste inwoners van Beieren zullen het wel best vinden. En mij kan het eerlijk gezegd ook weinig schelen.

Bovenstaande muurbekladding zag ik ergens in Playa de las Americas op Tenerife. Ik had nog nooit van een onafhankelijkheidsbeweging op de Canarische eilanden gehoord. Omdat ze sinds eind jaren zeventig, begin jaren tachtig weinig acties hebben ondernomen. Behalve muurbekladdingen misschien. Maar daarmee haal je het journaal niet.

Soms zit er plotseling een vlieg in je wijn. Dat gebeurde mij ooit aan de bar van restaurant Seablue in Las Vegas. In Spanje hebben ze daar vroeger al een oplossing voor gevonden. Ze plaatsen een klein schoteltje als deksel op het glas. Een Tapas.
   Op een gegeven moment kwam iemand op het idee om iets op dat lege schoteltje te leggen. Een stukje brood, een paar olijven, een plakje chorizo of jamon serrano. Zo waren de tapas geboren.
   In Meson Castellano op Tenerife at ik de beste tapas tot nu toe. Met wijn erbij, natuurlijk.

In de buurt van Playa de las Americas op Tenerife heb ik Indische, Chinese en Italiaanse restaurants gezien, een Duitse kroeg, een Belgisch café, Britse pubs, Ierse pubs, Schotse pubs, en zelfs een plek waar je karaoke in het Russisch kon spelen. De meeste mensen die hier komen, hebben niet veel op met culinair and cultureel Spanje.
   De meeste informatieborden zijn in het Spaans, Engels, Duits, en soms ook in het Frans.
   Het Spaanse Duits is nog niet zo erg als het Japanse "Engrish", maar het komt in de buurt.

Gebroken tenen, gebroken voet, verbrijzelde enkel, gebroken enkel (2x), gebroken onderbeen, gebroken bovenbeen, tendinitis (2x), gekneusde en gebroken ribben, gebroken en uit de kom geschoten vingers, gebroken pols (2x), gebroken elleboog, verbrijzeld sleutelbeen, hersenschudding (4x), scheurtje in de schedel, neusoperatie (3x), gebroken neus en kaak, maagzweer (3x), maagbloeding, longontsteking (2x), gezwel tussen de benen, hartritmestoornissen.
   Dit zijn de blessures en lichamelijk ongemakken die wielrenner Gert-Jan Theunisse tijdens zijn wiellercarrière moest overwinnen.
   Later is hij nog gaan mountainbiken - deels als trainer van Bart Brentjens.
   Nu is hij bijna 50, woont op Majorca en fietst nog steeds.
   Ik ging mountainbiken op Tenerife. De onverharde weg ging stijl omhoog. Niet te zwaar trappen, dacht ik. Omwentelingen maken, daar gaat het om.
   Naar boven kwam ik wel, mijn benen gingen vlotjes rond. Niet zo snel als Gert-Jan Theunisse natuurlijk, maar snel genoeg voor iemand die tien jaar niet op een mountainbike gezeten heeft.
   De 2000 meter naar beneden - eerst onverhard en daarna via een aantal haarspeldbochten - waren erger. Hier kwam het op concentratie aan. Het was koud en ik reed met samengeknepen billen, denkend aan de waslijst aan blessures van Theunisse.
   Ik kwam langzamer dan de rest van de groep beneden. Maar ongeschonden.
   's Avonds dronk ik een glas Cava. Dat had ik wel verdiend, vond ik.

Om kwart voor negen 's ochtends, wanneer ik nog aan het ontbijt zit, staat er al een rij bejaarden te wachten op de man van het zwembad, die stipt om negen uur komt. Dan ontketent hij de opgestapelde ligstoelen die met een ketting vast zitten.
   Je kunt maar beter vroeg erbij zijn om het beste plekje rond het zwembad te claimen.
   Ik neem nog een hap van mijn roerei en denk: zal ik me over veertig jaar ook zo gedragen?

Ik had mijn hotel in een opwelling geboekt. Een beetje meer onderzoek en ik had niet op het meest toeristische gedeelte van Tenerife gelogeerd.
   In de lobby hangt een groot bord met de dagelijkse activiteiten die er georganiseerd worden. Minigolf, sjoelen, darts, mikado, jeu de boules... Want jezelf entertainen is voor de meeste mensen te veel moeite.