Shakespeare & Bier
Vandaag is het vierhonderd jaar geleden dat Shakespeare overleed, en
vijfhonderd jaar geleden dat het Duitse Reinheitsgebot werd ingesteld.
Dat laatste zegt dat bier alleen water, gerst en hop mag bevatten.
Met Shakespeare heb ik weinig. Ik heb ooit wel een aantal
werken van hem moeten lezen, maar ik ben van mening dat je
toneelstukken moet zien, niet
lezen. Maar de strakke versvorm van het toneel van vroeger spreekt
mij niet aan. Sommige van zijn sonnetten vind ik dan weer wel mooi.
Met bier heb ik meer affiniteit dan met Shakespeare - dat
lijkt me duidelijk. Het Reinheitsgebot is een mooi gegeven uit vroeger
dagen, maar ik vind dat de Duitsers er iets te star mee omgaan.
België heeft een veel grotere verscheidenheid aan bier - want zij
gebruiken andere granen, suiker, kruiden en soms ook vruchten om hun
bier een apart karakter te geven. En dat zou allemaal tegen het
Reinheitsgebot zijn. Ik houd van Belgische bieren. Maar aan de andere
kant ken ik ook een aantal fantastische Duitse bieren, zoals de
Weihenstephaner St. Vitus Weizenbock of Schneider Weiße Tap 5
(Meine Hopfenweiße) - maar strict gezien zijn die ook niet
volgens het Reinheitsgebot gebrouwen, omdat deze witbieren van tarwe
gemaakt zijn.
Reinheitsgebot of niet - ik blijf graag een biertje
drinken en daarbij een boekje lezen - zolang het geen Shakespeare is.
23 april 2016,
Steven Verhelst
Vuile sokken
Na een
pubcrawl avond die me
langs The Eagle, The grain & hop store, en The Flying Pig
bracht, en na een bezoek aan een kleine biomedische start-up in
Cambridge, kwam ik veel te vroeg weer aan op London King's cross. Ik
had bijna drie uur te doden.
Ik lunchte in een nieuw gebouw van de
Wellcome Trust
- een liefdadigheidsorganisatie gevormd door een startkapitaal van Sir
Henry Welcome. Er waren ook verschillende kleine tentoonstellingen,
waaronder een uitstalling van de verzameling van Wellcome (met
bijvoorbeeld een gouden tandenborstel van Napoleon) en een kunstzinnige
medische tentoonstelling, waar een kunstenaar 23 paar vuile sokken had
opgehangen in de vorm van de menselijke chromosomen.
Een vuile sok bevat trouwens ook DNA, en het blijft ook
de vraag in hoe verre levende materie van dode materie verschilt. Dat
is misschien nauwelijks een medische, maar eerder een filosofische
vraag.
22 april 2016,
Steven Verhelst
Eurostar
Vandaag en morgen heb ik een aantal besprekingen in Bedford en
Cambridge. Door de situatie aan vluchthaven Zaventem, waar vorige
maand een terroristische aanslag plaatsvond, ga ik met de Eurostar
trein naar Engeland. Dat is nog sneller dan vliegen, dus dat treft. De
terminal op Bruxelles-Midi is net als op het vliegveld. Paspoort
controle, bagage door de X-ray, een wachtbereik met kleine winkeltjes.
Het enige verschil is dat je vloeistoffen in flacons van meer dan 100
milliliter wel mee mogen.
21 april 2016,
Steven Verhelst
Belgische efficiëntie
Toen ik van de Technische Universiteit München naar het Leibniz
Instituut voor Analytische Wetenschappen in Dortmund verhuisde, kon ik
na een week al weer scheikundige experimenten doen.
Begin 2015 werd ik aangesteld als professor aan de KU
Leuven. Vandaag is er eindelijk één zuurkast in mijn
laboratorium gebruiksklaar gemaakt. Nu moet er nog een schoonmaakploeg
komen, want de werklieden vonden het niet nodig om apparatuur te
beschermen tegen stof en rondvliegende sloophamers. Belgische
efficiëntie heet dat.
19 april 2016,
Steven Verhelst
Brabantse Pijl
De Brabantse Pijl is een Vlaamse semi-klassieker, die sinds 2007 in
Leuven start. Ik was dit jaar uiteraard van de partij. De wedstrijd is
de overgang van de kassei-klassiekers, zoals de Ronde van Vlaanderen en
natuurlijk Parijs-Roubaix, naar de klassiekers in de Ardennen.
Om tien over twaalf raasde ik met mijn fiets de
Gasthuisberg af, waar ik werk. Om half een startten de renners in het
centrum van Leuven. In een paar minuten waren ze weg; en daarna
stoempte ik mijzelf weer de Gasthuisberg hoog, terug naar mijn
laboratorium. Maar het leek wel alsof ik sneller ging dan anders.
13 april 2016,
Steven Verhelst
Wordt Reve nog gelezen?
Vandaag is het tien jaar geleden dat Gerard Reve overleed.
Eigenljk zou ik naar Machelen-Zulte moeten gaan, dacht ik gisteravond, om zijn graf te bezoeken.
In De Wereld Draait Door werd aan enkele jongeren
gevraagd of ze wel eens een boek van Reve hadden gelezen. Maar er
gingen geen handen omhoog.
Zou Reve gelijk krijgen met zijn volgende uitspraak? "Na
mijn dood word ik op de scholen tien jaar vrijwillig gelezen en daarna
nog eens tien jaar verplicht. Dan noemen ze een straat naar me. En dan
ben ik helemaal vergeten. Niemand weet toch meer wie Tweede van der
Helst was?"
8 april 2016,
Steven Verhelst
Morgen komt de vuilnisman
In de supermarkt kocht ik een stukje
Epoisses, een Franse kaas uit de Bourgogne. Ik dacht dat ik die
wel eens vaker gegeten had, toen ik nog in Duitsland woonde. Epoisses
wordt gemaakt van rauwe of gepasteuriseerde koemelk, die zestien uur
bij dertig graden wordt verwarmd, waarna de stremming plaatsvindt. Na
uitlekken van de kaas, wordt deze gezouten en in de loop der weken
drie keer gewassen met water en Marc de Bourgogne (een sterke drank).
De bruin-oranje korst wordt veroorzaakt door bacteriën.
De kaas die ik kocht, zat twee keer in plastic verpakt.
Een keer met vershoudfolie strak rond de kaas zelf. Dat was wel nodig,
want delen van het stukje kaas waren zo vloeibaar geworden, dat hij
anders weg zou lopen. De ingepakte kaas lag op een piepschuim
bakje met plastic eromheen. Maar zelfs door die twee lagen plastic
heen, was de kaas te ruiken.
Thuis plaatste ik het geheel in een afgesloten plastic
doos in de koelkast, maar zelfs dan was de geur waar te nemen zodra de
koelkast werd geopend.
Nu is het dus de bedoeling dat ik die kaas voor morgen
opeet. Want morgen komt de vuilnisman, en die kan de verpakking dan
direkt meenemen.
6 april 2016,
Steven Verhelst
De Ronde
Voor
Vlamingen is er maar één ronde - De Ronde van Vlaanderen
- en zonder die te winnen ben je geen grootse renner.
Deze zondag vond de honderste Ronde van Vlaanderen plaats.
Om korte, steile klimmetjes gaat het in de Ronde.
De meest tot de verbeelding sprekende naam van een berg
(eerder heuvel) is uiteraard De Muur van Geraardsbergen - sinds 1981 de
Muur-Kapelmuur genoemd, vanwege een lus om de kapel heen. Vanaf 2012 is
deze berg uit de Ronde genomen, en is de meest bekende berg misschien
de Oude Kwaremont.
Het bier Kwaremont heeft zelfs etiketten met renners uit
het verleden in de schappen staan. Ik kocht een flesje met de Eddy
Merckx erop. De Kanibaal won twee maal de Ronde. Eénmaal na een
heroïsche solo van zeventig kilometer.
Wielrennen maakt helden - meer nog dan welke sport misschien. En in Vlaanderen zullen de meesten dat wel beamen.
3 april 2016,
Steven Verhelst
Nederlander overwint Herkules
bijna bij de top...
Als ik een berg zie, wil ik naar boven. Daar zijn bergen ook voor bedoeld.
In Kassel staat in het Bergpark Wilhelmshöhe een
standbeeld van de halfgod Hercules op een monument bovenop een berg.
Sinds drie jaar is het als werelderfgoed door UNESCO erkend. Vanaf
beneden in het park Wilhelmshöhe lijkt het niet ver tot boven.
"In een half uur of drie kwartier wandelen we naar boven,"
zei ik een paar jaar geleden tegen mijn (toentertijd) vriendin en mijn
schoonmoeder.
Zij lachten en zeiden dat het gezichtsbedrog was. Dat het
uren zou duren voordat je boven aan zou komen. "Iedere Kasselaner zal
je dat zeggen."
Want zo heten inwoners van Kassel.
Kasselaner.
En verrek: de vriendin van mijn vrouw zegt het ook. En haar vriend ook. En haar familie ook.
Maar ik hield vol.
Afgelopen pasen had ik mijn hardloopschoenen meegenomen,
en zou ik de Kasselaner even versteld doen staan. Ik had mijn schatting
al naar beneden afgerond en beloofd dat ik in drie kwartier hardlopen
boven zou zijn.
"Bestel maar vast een bier," zei ik. "Dat is nog wel koud als ik boven kom."
Ik moest even aan de film Spetters denken. Daarin komt
Maarten Spanjer zo snel klaar in René Soutendijk, dat het
biertje, dat Soutendijk voor de daad voor hem had klaargezet, nog
lekker koud was.
Uiteindelijk was ik binnen achttien minuten boven - zelfs
al had ik tussendoor nog een paar foto's gemaakt met mijn smartphone.
Er was zelfs nog geen bier voor mij besteld. Maar ik had de Herkules
overwonnen. En voorgoed de monden van mijn Kasselaner kennissen
gesnoerd.
2 april 2016,
Steven Verhelst
