banner
Wijn

In België schijnt ook wijn te worden gemaakt, maar ik heb het nog nooit geproefd. Er zijn vele wijnstreken, waar ik niet bekend mee ben. Op een wijnbeurs in Leuven dronk ik een aantal lekkere Chileense wijnen, waaronder een Viognier/Chardonnay blend, een Sauvignon blanc, en een Pinot Noir. Later kreeg ik nog een aantal wijnen uit Bulgarije, Portugal en Duitsland uitgeschonken, maar die bekoorden me niet zo als die uit Chili. Hoog tijd om mijn kennis (en flessenvoorraad) maar eens aan te vullen.

21 november 2016, Steven Verhelst

Duits craft bier

bier

Ik was op een wetenschappelijke bijeenkomst over lipiden, en 's avonds was er een bierproeverij. Want dat bier een bierbuik geeft, is natuurlijk een fabeltje.
   Het waren Duitse craft beers. Geen gewone biertjes die als massaproduct gemaakt worden. Nee, bier die ontstaat uit liefde voor bier.
   Het eerste biertje was een Gruut. Dat is een bier met een speciaal mengsel van specerijen dat eigenlijk alleen in Gent gebrouwen wordt. Deze Gruut, die in het Duits Grut heette, was zelfs in België gebrouwen. Want bier in Duitsland moet aan het Reinheitsgebot voldoen, anders mag het geen bier heten.
   Het tweede en derde biertje waren beide pale ales. Het eerste was slechts met de hopsoort citra gebrouwen, wat een frisse, citrusachtige smaak gaf. Het tweede was de Drunken Sailor IPA van Crew Republic uit München. Dat bier kende ik al, en is een lekkere IPA.
   Het vierde (geen foto) en vijfde bier waren beide stouts. Ik ben persoonlijk geen fan van stout, maar de tweede, een Imperial Stout, die met een brownie erbij geserveerd werd, was goed te drinken.
   De meeste Duitsers die op de proeverij aanwezig waren, vonden het maar niks, die merkwaardig smakende bieren. Mij kan dat niet schelen - want zo bleef er meer dan genoeg over om in mijn glas te schenken.

18 november 2016, Steven Verhelst

Brieven

Ik logeerde in een hotel in Dortmund in de buurt van de Westfalenhallen. Nadat de opening van het symposium, waarvoor ik naar Dortmund was gekomen, was afgelopen, haalde ik op weg naar mijn hotel een paar flessen pils in een nachtwinkel. Krombacher was het. Niets speciaals. Bier voor de massa.
   Op mijn hotelkamer zoog ik de pijpjes bier leeg. Er was niets op TV, het internet deed het niet, en de bijbel heb ik als kind al te vaak moeten lezen. Gelukkig was er nog ouderwets briefpapier. Ik schreef een brief naar mijn beste vriend en gaf die de volgende dag aan de hotelreceptie af. Ze zouden er wel een postzegel opplakken en het bij hun uitgaande post zoeken.
   In deze tijd van Twitter en Instagram nemen mensen nauwelijks nog tijd om brieven te schrijven. En dat is jammer. Want hoeveel literatuur is er niet voortgekomen uit het schrijven van brieven?

16 november 2016, Steven Verhelst

Blaue Reiter

Paul Klee

Ik ging naar het Lenbachhaus, een museum met moderne kunst. Naast hun permanente tentoonstelling, was er een expositie van de Blaue Reiter, een kunstgroep uit München met onder andere Kandinski. Uiteraard waren er veel werken waar geen chocola van te maken was, maar ook een aantal die ik best in mijn werkkamer zou hebben willen hangen. Als ik dat zou kunnen betalen, tenminste.

13 november 2016, Steven Verhelst

Chemie

chemie

In het Duits museum voor technologie - kortweg Deutsches Museum - heb ik slechts een keer de afdeling chemie kunnen zien, met een nagebouwd laboratorium van Justus von Liebig en een aantal vitrines waar je op knoppen kon drukken, waardoor chemicaliën gemengd werden die een bepaalde reactie gaven. Maar sinds jaren is deze afdeling gesloten wegens verbouwing.
   Ik kon het niet laten om naar het Deutsches Museum te gaan. Helaas was de afdeling chemie nog steeds gesloten. Ik weet niet wat ze allemaal aan het doen zijn - is er bij de verbouwing iets geëxplodeerd, iets giftigs vrijgekomen? Als ze eenmaal weer open gaan, verwacht ik hoe dan ook spektakel.

12 november 2016, Steven Verhelst

Schweinsbraten

Ik was voor een paar dagen terug in Beieren, waar ik jaren gewoond heb. Mijn vrouw wilde als eerste een Schweinsbraten gaan eten, dus deden we dat. We zaten in een Bierstube in het kleine plaatsje Freising waar ik vroeger woonde. Aan de ene kant ben ik blij dat ik uit Duitsland weg ben, maar aan de andere kant mis ik bepaalde dingen ook weer. Niet per se de Schweinsbraten, maar misschien de Duitse Pünktlichkeit, de efficiëntie, en het witbier natuurlijk.

11 november 2016, Steven Verhelst

Amerikaanse presidentsverkiezingen

Eergisteren schreef ik nog dat de wereld binnen de komende 20 of 30 jaar wel naar de klote zal gaan. Een kleine correctie daarop nu Trump als Amerkaanse president is gekozen: maak daar maar in de komende vier jaar van.

9 november 2016, Steven Verhelst

Skynet

skynet

Ik ben fan van de Terminator films. De eerste twee in elk geval. De kunstmatige intelligentie die in die films Skynet heet, komt steeds dichterbij. Nu kunnen computers al met elkaar communiceren in een zelf-ontwikkelde taal die niemand kan ontcijferen. Het is wachten totdat ze het dagelijks leven in de war schoppen door het ontregelen van stoplichten, energietoevoer, communicatie- en informatiesystemen.
   De wereld gaat in de komende 20, 30 jaar vast en zeker naar de klote. Zorg dat u erbij bent.

7 november 2016, Steven Verhelst

Clown

Vorige maand schreef ik nog over angstaanjagende clowns, en vorige week overleed Oleg Popov, wellicht de beroemdste clown ter wereld.
   Ik ben al lang geobsedeerd door clowns. In een tweedehandsboekwinkeltje in San Francisco kocht ik een boekje met foto's van treurige en gemene clowns. En jaren geleden, toen ik nog in Nederland woonde, ben ik ooit aan een verhaal begonnen over een depressieve clown, die zelfs door seks met een van de minderjarige trapezemeisjes niet opgevrolijkt kan worden.
   Met dat verhaal is het nooit wat geworden. Een aanzet ervan staat nog steeds ergens in een uithoek van mijn harde schijf. Ik weet niet of ik er naar moet kijken - misschien word ik er wel depressief van.

6 november 2016, Steven Verhelst

Zwemmen

Vlak bij mijn huis is een zwembad, en een paar dagen geleden ging ik voor het eerst sinds zeven jaar weer eens zwemmen.
   Ik dacht aan: Zwembadplassers, Zwemmen met droog haar, De Zwembadpas. In het zwembad ligt de literatuur voor het oprapen.
   Misschien dat mijn literaire productie daarom zo lang heeft drooggestaan.
   Maar zwemmen verleer je niet, en na een paar minuten trok ik alweer mijn baantjes, in de schoolslag, en af en toe de borstcrawl. Schrijven verleer je hopelijk ook niet, en misschien kan ik ook daar weer eens baantjes  trekken.

4 november 2016, Steven Verhelst

Anderlecht

Vorig weekend ging ik eten bij iemand in Brussel. Ik parkeerde mijn auto in de buurt van Brussel-Midi. Geen idee dat daar de wijk Anderlecht was, met vlak daarnaast weer de wijk Molenbeek.
   In de vijf minuten die ik over straat liep, kwam ik meerdere mensen tegen die op een matras in een portiek lagen. Sommigen dronken bier, anderen lazen een boek, maar allen zouden hier 's nachts op straat slapen.
   Gelukkig was ik niet alleen; we liepen snel door. Volgende keer als ik naar Brussel ga, dacht ik, ga ik gewoon weer met de trein.

2 november 2016, Steven Verhelst


Archief 2016




www.stevenverhelst.nl


Want zelfs de raarste wereld dient beschreven te worden