Afzien
In oktober en november vorig jaar heb ik wegens een lichte voetblessure
weinig hardgelopen. Dit jaar begon ik het jaar goed, met drie keer
hardlopen per week. Maar een griep gooide mijn hardloopschema door de
war.
Nu ben ik weer terug op de been, en vandaag liep ik mijn eerste intervaltraining van het jaar.
Afzien was het. Mijn beste kilometersprint was slechts een
paar seconden sneller dan de gemiddelde kilometertijd die ik later dit
jaar op mijn tien kilometer wil lopen.
Ik heb mij de afgelopen drie jaren elk seizoen weer kunnen
verbeteren. En al bieden prestaties uit het verleden geen garantie voor
de toekomst, voorlopig hou ik de moed erin.
27 januari 2024,
Steven Verhelst
Geen slee
Afgelopen weekend gingen mijn zoon en ik naar het park, waar je vanaf
een besneeuwde heuvel naar beneden kon glijden. Een slee hadden
we niet, maar zittend op een plastic zak ging het ook.
We roetsjten beide naar beneden, want de sneeuw op de
heuvel was al platgetreden door andere kinderen die met een slee naar
beneden waren gegaan.
Voor een uurtje voelde ik mij weer kind. Daarna
liepen we met koude voeten weer naar huis, waar niet alleen de
volwassenheid maar ook een warme chocolademelk wachtte.
22 januari 2024,
Steven Verhelst
Het Fargogevoel
Er viel sneeuw in Leuven. Meer dan er in de afgelopen vijf jaar tesamen, leek het.
Mijn buurvrouwen en ik waren tegelijkertijd de sneeuw van
onze stoepen aan het scheppen. Een soort saamhorigheidsgevoel daalde op
mij neer.
De witte wereld deed mij denken aan de film Fargo, aan de
scène waarin een politieagent een buurtbewoner ondervraagt die
sneeuw aan het ruimen is. Het ging over een verdacht persoon. Een
persoon die er merkwaardig uitzag.
In Fargo gebeuren dingen waarbij saamhorigheid geen rol
speelt. Desondanks blijft het een van mijn favoriete films van mijn
favoriete regisseurduo, Joel en Ethan Coen.
18 januari 2024,
Steven Verhelst
De koorts en de hoest
Ik had al een meer dan een halve week koortsaanvallen. Dan weer had ik
bijna 39 graden, en na een nacht goed slapen onder een laag van drie
dekens, werd ik in klam zweet wakker en was de koorts weg. Zo herhaalde
zich dat elke 48 uur.
Een typisch verschijnsel van malaria, dacht ik, die
terugkerende koortsen. Maar hoe raak je in de winter in België
besmet met de malariaparasiet?
Niet veel later kreeg ik last van hoestbuien, veroorzaakt
door een irritant kriebelen in mijn luchtpijp. Op die manier heb ik een
paar jaar geleden een aantal ribben gekneusd, en kon ik een week of
vijf alleen met pijn ademen. Nu gaf de huisarts me een recept voor een
hoestdrank met codeïne mee. Dat vermindert je hoest, maar ook
je fitheidsgevoel.
Het lichaam geneest zich vanzelf. Tot het zo ver is, onderdruk ik de symptomen.
16 januari 2024,
Steven Verhelst
Doel 1
Afgelopen weekend bracht ik mijn dochter - zij in de fietskar, ik op de
fiets - naar een verjaardagsfeestje in de buurt van Wezemaal-Rotselaar.
Niet ver daarvandaan zat het Sven Nys Cycling Center, nog zo'n vijf
kilometer verder fietsen.
Ik fietste erheen en betaalde de luttele drie euro toegang. Te geef, voor een wielerfan als ik.
Het museum was vrij klein, maar er was veel te zien, en de
veldrijhelden van welleer - Reinier Groenendaal, Adri van der Poel,
Danny De Bie, Paul Herygers, Wout Van Aert, Matthieu van der Poel, en
natuurlijk ook Sven Nys - gingen weer leven.
Buiten stond ik even te kijken naar de sporen in de modder
- stille getuigen van de GP Sven Nys, nog geen week geleden. Daarna
sprong ik terug op de fiets.
Hiermee was een van de eerste doelen die ik mij voor 2024 had gesteld, al bereikt. Misschien werd dit een productief jaar.
11 januari 2024,
Steven Verhelst
Taalpurisme
Vlaanderen staat bekend om haar taalpurisme - maar hoe zit het in de praktijk?
Ik vroeg het aan een collega, maar woorden als webstek
(voor website), droogzwierder (voor centrifuge) en geldbeugel (voor
portefeuille) gebruikt hij niet.
Ik dacht eraan toen ik op mijn tandpastaverpakking de
uitdrukking "Advanced glazuur verzorging" las. Ten eerste is
glazuurverzorging natuurlijk één woord, maar kan er niet
gewoon "geavanceerd" staan? Of misschien nog beter: hoogstaand?
7 januari 2024,
Steven Verhelst
I
Koers
Onder de kerstboom lag voor mij onder andere bovenstaande
scheurkalender. Met elke dag informatie of een anekdote over
wielrennen. De meest interessante zullen een inspiratie vormen voor
wieler-gerelateerde blogs op deze site - al kan ik natuurlijk altijd
uit mijn eigen geheugen putten.
Zoals die keer dat ik als kind met mijn familie in de
Vogezen op vakantie was, begin jaren 90.. Toen we Karlsruhe bezochten,
was er toevallig een criterium, en aan de kant van de weg zagen we een
auto stoppen, waaruit Tony Rominger (met vrouw en fiets) uitstapte. Hij
was ooit winnaar van de Vuelta (3x) en de Giro (1x). In 1993 werd hij
2e in de Tour en won de bolletjestrui.
In een sigarenwinkeltje mocht ik snel een opschrijfboekje
gaan kopen, zodat ik Rominger om een handtekening kon vragen.
"Oktavheft" stond er op de voorkant van het boekje - dat weet ik nog.
Als het goed is, heb ik die nog ergens in een doos op zolder liggen. De
Nederlandse wielrenner Ad Wijnands, tweemalig etappewinnaar in de Tour,
was ook van de partij, en zijn handtekening staat ook in dat Oktavheft.
Zulke herinneringen staan er natuurlijk niet in de scheurkalender, maar wel af en toe op deze blog.
4 januari 2024,
Steven Verhelst
I
Baaldag
Het jaar begon met een baaldag.
Op 1 januari vindt traditioneel de veldrit GP Sven Nys
plaats, in het plaatsje Baal, niet heel ver van mijn woonplaats. Dit
jaar deden bijna alle grote namen mee. Wout Van Aert,Matthieu van der
Poel, Tom Pidcock, Lars van der Haar, Thibau Nys, Michael
Vanthourenhout...
Helaas was ik tijdens de cyclocross nog op weg naar huis
vanuit Düsseldorf, waar ik bij vrienden oud-en-nieuw gevierd had.
Sven Nys, ook wel de kannibaal van Baal genoemd, heeft in
zijn geboorteplaats een Cycling Center - een soort museum met een
offroad parcours erbij. Misschien moet ik daarnaar in 2024 maar eens
een bedevaart maken.
2 januari
2024,
Steven Verhelst
2023
In 2023 liep ik een nieuwe beste tijd op de 10 kilometer, en ik maakte
eindelijk een fietsbedevaart naar het standbeeld van Eddy Merckx
dat voor zijn geboortehuis staat, niet ver van mijn woonplaats.
Dat waren zo'n beetje de highlights van het jaar.
Tenminste, degene die ik me zo 1-2-3 kon herinneren. Voor
de andere momenten heb ik altijd mijn eigen blog om na te lezen...
1 januari 2024,
Steven Verhelst
In
deze
link een selectie van blogs van 2023.
31 december 2023,
Steven Verhelst
